Soru

1/

Getirdin mi nergislerini
yanıbaşında infilak olurken 
İnsanlık?

Yanıbaşında
patlarken bombalar,
maviden düşlerine doğru
rüzgarla uçuşurken saçların,
ürperdin mi?

Kesilerek yemeden
içmeden,
ayağa kalktın mı?

Yokluklar arasında 
övündün mü varlığına,

Unutmayıp geçmişi
kahrolsun dedin mi?

Yoksa oyalandın mı,
sana dokunmadığı
sürece,

Yıkımlar, savaşlar arasında
çok mu şükrettin?
şükürsüz yarınlara,

Her gün milyonlarca 
ayakla sokaklarda,

Mutluluk mu aradın?
Üzülmedin mi hiç,
yaşamak varken deyip,
sırtını döndün mü
başka yaşamlara?

2/

Soruyorum işte...

Korkuyorum bir çiçeğin bile
kendine yabancılaşmasından,
gittikçe benleklerimizin sararıp
solmasından 
ve birer zombiye dönmesinden
korkuyorum...

Aslında hep soruyorum işte 
küçük ömürlerimize;

Her gün kanayararak, gözyaşlarından
kurulmuş, kanla sıvanmış çağlar geçmiş,

Geçmekte hafızaları delerek ve bağdaş
kurarak sırtımıza, ezerek, esir alarak,
öldürerek ve tutsaklaştırarak,
bu insanlık denilen onurumuzu 
yakıyorlar, yok ediyorlar hayatı.

Getirdin mi nergislerini,
ölüp giden insanlığın
kalbine ekeceğim,
bir umut yenilenir belki.

Özger N. Peker (Aralık / 2016)