Hayatımız Korku Filmi!..

Evet; bizler doÄŸuyor, yaşıyor ve ölüyoruz. Dünya denilen bu gezegende kimilerimiz ÅŸansı ile beraber doÄŸuyor, kimilerimiz ise bu ÅŸansı kendimiz yaratmak için elimizden geleni yapıyoruz.            

Acaba; bizler deÄŸiÅŸik zamanlarda bu ÅŸansı yakalamak  için çabalarken kendimizden neler veriyoruz, hiç düşündük mü?, ya da neler kazanıyoruz? Bana göre korkudan baÅŸka hiçbir ÅŸey kazanmadığımız gibi hep ürkek, hep korku ile yapacağımız tüm iÅŸleri sınırlıyoruz.

Evet; sadece korku! Bu korku çerçevesinde ne kadar mutlu olunacaksa o kadar mutlu olabiliyoruz. Böyle olunca da hayat kalitemiz düşüyor ve hem kendimize hem sevdiklerimize daha mutlu bir hayat sunamıyoruz.

Neden mi? Ä°ÅŸte cevabı;           

DoÄŸuyoruz; büyürken anamızdan babamızdan korkuyoruz. Onların bildikleriyle ve onların doÄŸruları ile büyürken hata yapmaktan korkuyoruz. Onlara göre doÄŸru gelmeyen ÅŸeylerin bizim kafamızda nasıl doÄŸru olduÄŸunu anlatamadan, açıkçası kendimizi ifade edemeden neticesinde cezalandırılmaktan korkuyoruz.           

Tabii ki; biz çocuk oluyoruz, büyüyoruz. Yaramazlık o çaÄŸda göbek adımız, yerimizde duramıyoruz. Onca azarın arasında sakin olamıyoruz terliyoruz, soÄŸuyoruz. Netice de hasta oluyoruz. Bizi seven ailemiz saÄŸlık ocağı ya da hastaneye götürüyor (istersen gitme). Bu sefer de iÄŸneden, ilaçtan, hemÅŸireden ve doktordan korkuyoruz.        

 Ä°yi bir geleceÄŸe sahip olmak için okula gidiyoruz; öğrenirken öğretmenimizden korkuyoruz. Bu korku neticesinde çok çalışmak zorunda kalıyoruz ve kendimiz ile barışamadan kötü not almamak için çevremizdeki yaşıtlarımızla oynayamadan onlardan ve mahallemizden uzak duruyoruz.         

Mahallemizde arkadaÅŸlarımızla oynamak, eÄŸlenmek istiyoruz; bu sefer de bize zarar verebilecek kötü niyetli mahalle kabadayılarından korkuyoruz. Ailemiz bizi bu ortamdan uzaklaÅŸtırmak ve dinine sadık bir genç olsun diye yaz Kuran kurslarına gönderiyor, daha doÄŸru yolu bulamadan kurs hocamızın tenkitleriyle ezberinizi yapmazsanız cin çarpar, ÅŸeytan çarpar diyor, bu sefer de hocadan korkuyoruz.         

Belli bir yaÅŸa geldik elhamdülillah, kendi ayaklarımızın üstünde duracağız, üniversiteli olacağız diyoruz; bu sefer de eÄŸitim sisteminin vazgeçilmezlerinden olan not ve sınıf barajından korkuyoruz. Acaba bu eÄŸitim sistemini daha güzel bir hale getirebilir miyiz?, bizim gibi gençler daha iyi bir eÄŸitim ve yaÅŸam kalitesine sahip olsun diyerek çıktığımız bu yolda, bu sefer de polisten ve kolluk kuvvetlerinden korkuyoruz.         

Eeee!.. Ne diyelim, bin bir zorluk içinde eÄŸitimimizi tamamlıyoruz; tam her ÅŸey bitecek derken, vatanımızı ve bayrağımızı seven bir genç olarak askerlik görevimizi tamamlamak için Mehmetçik ocağına gidiyoruz, orada da komutandan korkuyoruz. Bu korku yetmezmiÅŸ gibi bununla birlikte en iyi bildiÄŸimiz sağımızı, solumuzu karıştırıyoruz.        

E hadi artık iyiyiz. Vatani görevimizi de tamamladık. Åžimdi iÅŸ bulup aile kurma sevdası diyoruz; Bugün ki ülke düzeninde mesleki eÄŸitimimize göre her ne kadar iÅŸ bulamasak da, aile büyüklerimizin dediÄŸi gibi bir balataya sap olabilmek için iÅŸe giriyoruz; bu sefer de amirden, müdürden ve iÅŸverenden korkuyoruz.        

Sıra evliliğe geldi artık; büyüyoruz, ailemiz torun istiyor diyoruz, eğer gönül verdiğimiz bir gelin adayımız var ise anlaşıyoruz, yoksa ailemizin isteği doğrultusunda görücü usulü dediğimiz şekilde kendi çekirdek ailemizi oluşturmak için adım atıyoruz; bu sefer de geçim olsun diye eşimizden korkuyoruz.

Tabii ki istekler henüz bitmiÅŸ deÄŸil. Ailemize torun kendimize evlat istiyoruz; bu sefer de onun sıhhatli ve saÄŸlıklı bir birey olması için korkuyoruz. Bu evlat doÄŸacak, büyüyecek ve bizim gibi adam olacak inÅŸallah diyoruz; bu sefer de anne ve babası olarak yeter miyiz? diyoruz, kendimizden ve hayat ÅŸartlarından korkuyoruz.       

Artık yaÅŸ ilerledi deÄŸerli okurlarım. Belli bir yaÅŸtan sonra birbirimize dediÄŸimiz gibi ‘’ bir ayağımız çukurda ‘’ yaÅŸlandık, öleceÄŸiz artık; acısı ile tatlısı ile tüm yaÅŸanmışlıklarımızı geride bırakacağız. Bu sefer de yine bir korku; Allah’tan korkacağız. Ölüyoruz artık ölüyoruz, nedir bu korku.   

İşte bu korku, yaşadığımız hayatın ta kendisi.

Kısacası dostlar; Hayatımız Korku Filmi.